yaklaşık bir yıl kadar önce bir gönderide, çevremdeki insanlarla kafa açmalık sohbet etmek için ‘tahminen hiç birimiz olduğumuzu zannettiğimiz kişi değiliz. egoistin tekiyiz.’ demiştim. kimseden ses çıkmadı. hiç kimse inkâr edip, özeleştri yapmaya yanaşmadı. var-oluşun / buraya kadar nasıl gelişin / biz şu anda ne yapıyoruz-un muhasebesini kendi kendime yapmaya devam ettim. günler, haftalar, aylar …
All posts in Aralık 2017
insan rejimi.
acayıp, bir sürü, kocaman dolu içim. hem insan, hem nesne. hem fikir, hem eylem… tükenmemek için elimden geleni yaparken, elimde olan enerjiyide yitirdim. akışına bıraktım, gittim. ‘amok koşucusu’ gibi koşarak… yolda fark ettim, gittiğim yerde kimsenin olmadığını. durdum şimdi, yolun ortasında… geri dönsem; bunca yolu boşa mı geldim ? ileriye gitsem; kimse yetişemez… giden bu …